Durduk Yere Şiiri - Aydın Ahmet

Korkak, şarap masasında efedir
İç demem ben durduk yere adama
Soyu sopu malum değil, bebedir
Piç demem ben durduk yere adama

Sen sustukça külhanbeyi geçinir
Başkasının çöplüğünde eşinir
Ana avrat düz gidersin, kaşınır
Suç demem ben durduk yere adama

Sahibinin arkasına saklanır
Sabır çelik olsa nasıl katlanır
Şurda olsa ne güzel tokatlanır
Kıç demem ben durduk yere adama

Para yoksa babasına sarılmaz
Onun ile tuvalete varılmaz
Yüzüne tükürsen yine darılmaz
Kaç demem ben durduk yere adama

Kuyruk olmuş dimdik, bir tava sapı
Gölgesini geçmez çevresi çapı
Zengin olmak için mubah her kapı
Aç demem ben durduk yere adama

Menfaati için çok çanak yalar
Elinle beslerken seni tırmalar
Ey mafya bozması, korkak kırmalar
Fıs demem ben durduk yere adama

Edebiyle gelen hep hürmet görür
Tatlı dille topaz olsa da erir
Mülayime her kim olsa yol verir
Kışş demem ben durduk yere adama

Kaç kişinin müdürü, filan falan
Dokuz anlatırsa sekizi yalan
Senden âlâ bir gavat var mı ulan!!
Hoşt demem ben durduk yere adama

Laflarıyla insanı deli eder
Hepsi aynı biri birinden beter
Bacısına anasına küfreder
Çüş demem ben durduk yerde adama

Ne dersen de bu insanlar yaramaz
Ver parayı namus şeref aramaz
Çirkeflik yapmadan bir gün duramaz
Çiş demem ben durduk yere adama

Herkes kulağını açsın anlasın
Eniğini zincirine bağlasın
İmam yıkayacak yeri kalmasın
(…) demem ben durduk yere adama