Durdum...
Dizginledim ruhumu
Çok yorgun, çok yaşlı
Titreyen dizleriyle üşüyen yüreğiyle
Seni sevmekten yorgun.
Durdum...
Yaktım bütün limanları.
Seyrettim içimdeki koru insafsızca.
Küllerini savurdu rüzgar
Ağladım.
Durdum...
Zaman durdu.
Uyandığım rüyam bitti.
Hayallerimin kırıntılarını topladım
Düştüğüm yerden.
Yandım...
Yana yakıla ağladığım gecelerden kaçtım
Kalbimi kalbinde sakladığım gecelerden...
Ellerini gözlerini özlediğimde
Durdu zaman. Orada kaldım.
Durdum...
Seni sevmenin ötesinde
Canım kırıldığı zaman durdum.
Kayıt Tarihi : 8.9.2020 14:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kadriye Özbek 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/09/08/durdu-zaman-8.jpg)
Aşkları yapınca vatan, âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, sevilen olmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan, dil'ler olmuş vatandaşı.
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn şaire Kadriye Özbek hanımefendi
En derin hürmetlerimle...başarılar dilerim...
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (1)