Ne kadar nazik olsam, hem kaba o kadar da hoyratım
Duygum var insanım, değişmez ki formatım
Artık patlayacağım, kendimi; içime mi, dışıma mı atayım
Toprak döşek, taş yastığım, bırakın ki yatayım
Yeniliğe çok açık, bir o kadar da bayatım
Yar dediğin; merhem, ilaç olur yaraya
Eş değilse, sohbet yoksa neye yaraya
Baykuşlar tünedi gönlümdeki saraya
Dert ortağım şişe, saki doldur bardağa
Anlatsam derdimi anlar mı sanki?
Düşmana fırsat gerek, istemez içimizde imiş ne bilek. 11.Mayıs 2011
Durdu Yüce
***
İnsan hiç bir zaman parmağından vazgeçmez, tırnakta
Andır yaşadığım kısa ömrümde
Mazisi bitmiyor, anı bitmiyor
Çok çabuk geçti seneler birden
Saymakla; çilesi, derdi bitmiyor
Seneler uzundur ömür çok kısa
Gönlüme giden yola halı serdim
Ama senin derdin başka bunu bilemedim
Azıcık; hatır, gönül, sevildiğini bilseydin
Ben seni başıma gül ederdim
Gül ederdim, benim güle derdim
Belpınara vardım su doldurmaya
Pınara bir güzel geldi sanki aklımı almaya
Tuzu biberi oldu gönlümdeki kanayan yaraya
Bir daha anladım ki yaşamıyorum, ömrüm gitti araya
Keşke yaşlarımız onunla aynı olsaydı
Ergün iken gittim düğüne
Bekledim ki bizimkiler gele
Misafir etmek istedim kaldığım yere
Tek başıma ben bana yeterim
Duvarın dibinde oturmanızı anladım, ama bekledim
Sadıksın ama hatır gönül bilmezsin
Ahlakın bana çirkin bir paraya değmezsin
Sana değer vereni, sevgi nedir bilmezsin
Senin dünyan karanlık, kör değilsin ama görmezsin
Zaman geçtikçe, sonra beni anlayacaksın
Allah, kullanasın diye verdi aklını
Araştır oku öğren ki anlayasın farkını
On kere düşün bir konuş devreye sok aklını
Oflayıp puflama, sakin ol taşırma hiç sabrını
İlim, irfan, ahlak ile hazırla tezini
Bir gayretle kirletiliyor bu dünya
Mezar kazacağım toprak, temiz toprak kaldı mı?
Hani insan olacaktık biz güya
Dalkavuk olmuşlar, darası sağlam kaldı mı?
Yaşamak için kurulmuş bu dünya




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!