Şiirler 107 - durdu sanki tüm zaman

durdu sanki tüm zaman.
yeni bir yaprak dökümü daha başlıyor yüreğimde.
çoğalmakta hüzün bulutları giderek,
başladı başlayacak acı bir yağmur gözlerimde.
isyan ediyorum bütün varlığımla gidişine.
ve kalıyorum yine kendimle yalnız,
ve yine sensizliğin pençesinde...

durdu sanki tüm zaman.
sensizlik hışım gibi çöküyor üzerime.
çaresizim, kayboldum kopkoyu bir gecenin içinde.
yalnızım, kimsesizim ve üstelik sensizim de.
çakıyor şimşekler, gök delindi, gök inecek yere!
ve ben ağlayacağım,
bu kaçıncı gidişin ardından bilmem kaçıncı kere.

durdu sanki tüm zaman.
aydınlanmaz artık bir daha gün ufuktan.
beklemek seni çok zor, yoruldum.
dönme istemem artık,
dönme, sevindirme dönüşünle.
ve tam alıştım derken sensizliğe.
itme beni yeniden karanlıklar içine.

durdu sanki tüm zaman.
güneş batıyor artık gözlerimde.
ama sen bana aldırma yine de, sözlerim hep dilimde.
ey kalpsiz, ey vefasız,
ne kadar kaçsan, kopsan, yok olsan,
bu sevda bende ya
nereye gitsen hep benimlesin
asla bırakmam

bırakmam asla seni kendi ellerimle