Otuzuncu yılında kapatmış defteri, kitabı
bağrında üç avuntu,
üç amaç...
Üçüncünün kokusunda
hala ararken erkeğin özlemini,
ilk gözağrısı da terk etmiş onu!
vermiş toprağa...
O bir kadın
O bir ana
O bir insan...
Kimbilir kaç kez dokundu yalnızlığına!
Veya;
cesaret edemedi belki
ne kendine
ne başkasına...
Artık son kokladığı da yok!
bir on yıldır
onu da ekmiş geçmişine, geleceğine...
Yüreğinde kalan sadece ortanca!
Ortanca!
kocası
kızı
belbağladığı...
Bir de kendisi!
Hasretin üstüne yatmayı bekleyen...
Kayıt Tarihi : 6.12.2002 00:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!