Dürbün Şiiri - Yorumlar

Daha ilk anda bir karara varabiliyorsunuz, benim gibi anlıyorsanız şiiri şayet.

Zihnimin çektiği resim bir yürüyüş konvoyudur. Yüzlerce, binlerce gölge yürür orada.
Biri gölgelerden kopmuş ve sıranın dışına çıkmıştır.
Onun bir yüzü vardır.
Diğerlerinden farklı olarak.
Ve sadece o şiirdir.

Burnun giysisi yoktur, zaten çıplaktır. Durun, gevezelik yaptığımı düşünmeyin. Şair neden öyle diyor biliyor musunuz? Biliyorsunuz. Seven iki insan burnu sevgiyle birbirine değdiğinde burun olmayan giysisini çıkarır, bir serin enerji akımı hissedersiniz. Hatta denizlerin içine doğru uzanmış kara parçası burun da olabilir birbirine değen. İkisin de de kırılır bir şeyler ve yıllar. Birikmiş yıllar anlam kazanır. Böyle bir anda, kalbinize burun yoluyla kulak veriyorsunuz da, akışın sesine de ayrı bir kulak verin. Güzel şeyler duyacaksınız kırılan yılların nağmesinden.

Dudaklar da öyledir. Dudakların birleşmesi öyle zordur öyle zordur ki, ilk önce birikmiş yıl kırılmasının deneyimiyle ruh ve gönül bütünleşmesi olacaktır, ruh ikizleşmesi, can suyum söyleşmesi olacaktır. Öyle değilse yoktur bir anlamı, ucuzdur.

Burunların duygu enerjisi aracılığından sular akmaya başladı. Birden bir güzel köprü kuruldu şiirin hatırına.

Burun gibi dudak da birleşirse görünürlüğünden soyunur. Anlatılması mümkün olmayan sevgi duygularının, zaptedilmeyen iki sevgi enerjisinin taşkınlığını soyluca önleme seçeneğidir dudakların birbirine değmesi. Diğer adını hepimiz biliyoruz. Öpüşmek.Tanrının armağanıdır. Ama şairin söylediği 'akışa kulak vereceksiniz' Dürbün sizi gözlüyor, yoksa utanırsınız, dürbünün sevgi menzilinde değilse bu değmeler bir kirpinin dikenidir değdiğiniz dudak.

Sevdanın izi bıçak ise, sorunlu sevda. İğne siplenmesi/saplanması/nazikçe zıpkınlanmasında gücünüz kalmadıysa da yine gidişat kontrol edilcektir.

Yaklaşın bir şey fısıldayacağım, başkası duymasın, gülerler belkide:

'Ben bu şiiri kulağımla okudum'

tebrikler yüreğinize...

güzeldi...