Duranım Şiiri - Zeki Bahçe

Çocuk yaşta işçi oldu para kazana
Biraz büyüdü aşcı oldu düştü kazana
Bizim kız şükretti seni yazana
Bir çirkine gönül bağlar duranım

Ne anasına yarandı ne kaynanasına
Ne sabırlı adammışın vay anasına
İyilerin kaderi bu dostum anlasana
Bazen için için ağlar duranım

Dostları düşmanları kadar taktir etmedi
O halinde memnundu hiç dert etmedi
Gelen yedi giden yedi yine bitmedi
Sanki gövdelide karlı dağlar duranım

Sevdadır hamuru sevgidir özü
Yalana yer yok doğrudur sözü
Hele birde eline alırsa sazı
İşte o zaman çağlar duranım

Yaş kemale erdi yoruldu duran
Bazen coştu bazen duruldu duran
Onu can evinde çok oldu vuran
Herkes ettiğine ağlar duranım

Zeki sana saygılar sunar efendim
Yüreğim kanıyor yıkıldı bendim
Bende senin gibi az çok denendim
Yaradan bir çıkar yol sağlar duranım