Duran Dünyam Şiiri - Rumeysa Uzak

Geceleri sırdaş bildim kendime,
Yıldızlar dostum ay ışığım oldu,
Elimi atıp açtığım balkon sığınağım,
Başımı kaldırıp gökyüzüne baktığımda duran dünyam.

Kim bilir hayatımdaki dokunuşları,
Aklımı belki ama kalbimi anlamak çok zor,
Hissetmeden yaşayabilmek mümkün mü?
Öylece dalıp uzaklara bir yerden tutmak istersin.

Bir boşlukta değil doğada akıp gidiyoruz,
Gözler arar sevdiklerini ama yürek anmak bile istemez,
Hayat boyu doğru sevgiyi beklersin,
Bu ne demek bilir misiniz diğer yarının tamamlanışı.