Duran Dayı Şiiri - Süleyman Bektaş

Duran Dayı,
Duran dayı, Duran dayı!
Kaçırmışsın arabayı,
Yaya bulamazsın köyü,
Varamazsın Duran dayı.

Kahvede kumar oynarken,
Oğlunla aynı boydayken,
Ayşe teyze gitti erken,
Göremezsin Duran dayı.

Eşek bile, Duran dayı,
Dün çarptığı tokanağı,
Bugün bilir sakınmayı,
Bilemezsin Duran dayı.

Eşek öldü semer kaldı,
Borç yiğidin kamçısıydı,
Senin kamçın da kırıldı.
Vuramazsın Duran dayı.

Onulsa da el yarası,
İflah olmaz dil yarası.
Kalmadı ilaç parası,
Alamazsın Duran dayı.

Ne geçti bugün aradan,
Böyle bir günde sıradan,
Belli ki sızlıyor vicdan,
Silemezsin Duran dayı.

Yazın gölge doyum olmaz,
Elden gelen öğün olmaz,
Olsa da vaktinde gelmez,
Doyamazsın Duran dayı.

Sütten yanmış ağzın belli,
Üfleyip içersin suyu,
Dünkü beğendiğin huyu,
Beğenmezsin Duran dayı,

Cebinde yok beş kuruşun,
Evlenmekten dem vurursun,
Züğürde kız, zor bulursun,
Bulamazsın Duran dayı.

Evlenmek kaldı seneye,
Bor’un pazarı geçerse,
Zor gidersin sen Niğde’ye
Gidemezsin Duran dayı.

Süleyman Bektaş(Çağdaşi)