Duramam Lacivert Akşamlarda, Hoşça Kal! ..

Limandan kalkan vapur sırtlar götürür batan günü, bir zamanlar bağrımda yeşerttiklerimi!
Bir iki çalı çırpı ile tutuşturmak istediğim küllenmiş közüm bağrımdaki, benim dünyada var olan iki gözüm!
Ne olur biraz daha kalaydı derken, bir beyaz martı dalar imbatın içine!
Kokusunu getirir iyodun derinlerden, özlemin el sallarken dalgalarla uzaktan,
Gel gel eder martı kanatlarında yüreğimdeki kapakçık!
Bir ışıltıdır süzülen kirpiklerimin ucundan denizin tuzlu suyuna karışarak.
Vapurun düdüğü yırtar ortamın rengini, batan günün kızıllığı kana bular bembeyaz umutları!
Gün indirirken perdeleri karşı yamaçlara, salyalı beyaz köpükler saçar denizin ağzı!
Bütünleşir yavaş yavaş gökle deniz, beynimle yüreğim.
Karşıyaka’da beliren tek tük sokak lambaları incileri sahilin, gümüş gerdanlığa dizilmişler …
Ufuk belirsiz bir heyula, dağların tepelerindeki tek tük pırıltı direnir akşama! ..
Gelme der koyu karanlığa dertler geceler başlar, gözlerde dinmez yaşlar.
Ufaktan bir sancı başlar sol yanımdan, sokulur böğrümü delercesine ta içime içime ney taksimi!
Üşütür oldu artık imbat, saatler sonbaharı vururken yazın bile!
Sıcak, kırmızı bir yuvanın özlemine çeker garipleri, gitme der dalgalar fısıltılarla gitme!
Gitme, bekleyenin mi var kal biraz daha der demesine, hakkı da yok değil hani? ! .
Ama bu havalar pek dokunur oldu bana, “Hey gidi Cerrahpaşa içmem suyundan içmem”! ..
Bana göre değil hüzün yüklü akşamlar, Rodrigo’ nun gitar konçertosu çalan dalgalar gidiyorum! ..
Çığlıklarınız mahşer, çok var kıyamete martılar, yaşamadım ki daha! ..
Duramam artık lacivert akşamlarda, haydi hoşça kal! ..
Ahmet EMER