Duramam Artık Buralarda

Duramam artık buralarda, duramam
Bana seni soracak tanıdıklar
Şehrin her köşesine sinmiş anılar var
Yar! Düşlerimizi kim çaldı? Nereye saklandılar?
Duramam artık, bu şehirde kalamam
Kaleden bana aldığın gümüş halhal,
Pembe kazak, beyaz tüylü şal
Günbatımında gizlenmiş dakikalar
Beni hayallere sürükledi.Ağlıyorum yar...

Yalnızlığını içiyorum şimdi yudum yudum
Bir zamanlar, seninle gittiğimiz meyhanede
Aynı kemancı, aynı masa, ben seninle doluyum
Ararken seni, çaresizlik çivilendi gözlerime
Hazmedemezken yokluğunu,
Nereye atsam kendimi, duyuyorum soluğunu...

Duramam bu şehirde, senin olmadığın yerde
Sen gittin! Ecel kuşuna binip, uçtun enginlere
Özlesem de, yarım kalsam da sensizlikte
Kapıyı açarsın diye bekliyorum merdivenlerde
Duramam artık, duramam ki bu evde...

Hergün sensizliğe uyanmak, seninle dolu odamda
Saç tellerin kalmış pembe tarağımda
Kapılıp rüzgârına doğmak istiyorum şafakla
Bilmece gibi görünüp kaybolmaktasın yamacımda
Kışı yaşıyorum bak! Baharın ortasında
Biliyorum, sonsuza dek yoksun yarınlarımda...

Sanma unuturum, sanma diner sancın
Ölüm sana giden yolsa,
Karınca ısırığı kadar acır canım.
Yokluğun sakız gibi yapıştı yakama
Hazırım, kilitlerimi kırıp varacağım yanına
Hazırım sensizlikten sıyrılmaya...

2005