Pusuya düşürdüler yine namertler
Mübarek ramazan ayı içinde
Orucumu bozam da Öyle öldürün dedi
Allah korkusu yok ki içinde
Kafirden ne beklersin bunun dışında
Göğsünde imanı olmayan namert
Komutanım dur dinlen sonra çatış
Deme bana deme içim yanıyor
Daha az evvel konuştuğum
Silah arkadaşım yerde yatıyor
Şehit düştü gardaşım benim
Kızıl kızıl kanı toprağa akıyor
Durduramaz artık bizi hiç bir kuvvet
Gardaşlarim için kalbim ağlıyor
Beynim de fırtınalar
Gözlerim de şimşekler çakıyor
Duramam artık komutanım kanım kaynıyor
Şehidimin evinde anası kınalı kuzusuna
Göğsüne vura vura ağıt yakıyor
Duramam komutanım duramam
Gardaşlarım yanımda cansız yatıyor
O namertlerin elleri sübyanlara bile kalkıyor
Sabrımız kalmadı artık kanım kaynıyor
Beynim de fırtınalar....
Kayıt Tarihi : 18.7.2008 14:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!