Toplar bulutları indirir suyu
Yeşerir nebatat ibret değil mi?
Yarattı geceyi rahat ol uyu
Düşünen insana ibret değil mi?
Renkleri muhtelif benek çiçekler
Hain pusu kurmuş genç fidanıma
Gönlüm kan ağladı hüzün canıma
Kara bulut çöktü vatan hanıma
Ateş düştü yere toprak ağladı
Yetmedimi bunca iyi niyetler
Rahatsız olamam dostuma benim
Bağında bir çiçek açarsam senim
Sevgiye hasretim dikene kenim
İşte benim halim böyle arkadaş
Ağlıyor yaprağı hasta gövdesi
Sen benim ciğerimde ateşi narla yaktın
Kapıları kapatıp gülerek öyle baktın
Elimde yıldızımdın kayıpta suya aktın
Bir nasihatin oldu dersimi verdin bana
Haddim bana bildirdin tokatı hızlı vurdun
Fani dünya yalancıdır
Diyen gelsin bu meydana
Çift kapılı büyük handır
Diyen gelsin bu meydana
Ayrılığa vermem pirim
Çok aradım burda kendime mekân
Nerde gül bahçesi, etrafı diken
Mahbubun iklimi bahar yaz iken
Beni buz üstünde kara yazdılar
Bu dünya yalancı acep neyleyem
YARDAN AYRILDIM
Canı cananımdan şemsi didarı
Her daim alırdım ondan medarı
Usum aldı gitti bak bu kadarı
Böyle bir hubanı yardan ayrıldım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!