Durakta Bekleyen Yolcu

Sessizliğin kol gezdiği saatlerdeyim

Serin esiyor yalnızlığım,

Karanlığı yırtıp, tenime değen rüzgarı

İçime çekiyorum,

Arıyorum kokunu umutsuzca

Yok kokun, yüzüme çarpan saçların yok

Kapattım gözlerimi, suretin orda

Gülüşün güneşin kopyası, sıcacık

Bakışlarını özlemişim, kokunu da

Mahsene mi gizledin beni

Yoksa çatı aralığına mı?

Hiç uğramıyor sesin

Belli ki vurduğun kalbin,

İşlediğin cinayetin farkında değilsin

Haberin olsun, faili meşul değil bu

Ben yargılayamasam da yargılarlar seni,

Yok etmedin ki şahitleri,

Seni tanıyan herkes benle;

Duyu organları mahallesi sakinleri.

Yaşadıkça, seni hep fısıldayacaklar.

O kadar aşinaki sana,

Zaman bile çaresiz

Kendimi gördüm aynada, ne tuhaf

Durakta bekleyen yolcuya benziyorum

Gece gibiyim, soğuk ve ürpertici

Bir umut belki gözün ilişir bu mısralara

Durağa geliverirsin.

Gideriz beraber, gül bahçesine

İzzettin AKYAPI