Durakta! .. Şiiri - Ahmet Emer

Bir durakta beklemekteyim,
İliklerime kadar ıslanmış, yorgun, bitkin titremekte! .
Ne gelen var ne giden, suların sel olup aktığı yolda.
Bir ben varım durakta, bir de sokak lambaları caddelerde.
Sokak lambaları ürkek, korkak, fersizler!
Öyle bir yağmur ki bardaktan boşanırcasına yağan.
Bir sicim, sırma sırma saç örgüsü!
Bir hayalet ağaçların gölgeleri, pelerin giymişler, belli belirsiz!
Yıldırımlar düşüyor uzaklardan, ruhumun içlerine!
Ürperten gök gürültüleri çakan şimşeklerin, uyandırmaya çalışan yıllar süren uykudan!
Bir uyku ki sinmiş karanlıklara, çökmüş omuzlara, kapanmış göz kapaklarına!
Yetmiyor aydınlatmaya sokak lambalarının feri.
Soluk, silik, kararsız adımlar durak camlarına savrulan yağmur!
Uzaktan denizin kükreyen sesi dalgalarda!
Bir ekin hışırtısı, bir sığırcık sürüsü fırtına!
Otobüsüm gelecek nasılsa...
Korkmuyorum karanlıktan.
Yağmurdan da.
Ağzımda buruk bir tad,
Bir süre sonra güneş doğacak.
Her fırtına sonrası, ortalık süt liman,
Her karanlık sonu göz kamaştıran aydınlık nasılsa…