Duraklar Şiiri - Nurşah Şenel

Düşen bir güz yaprağının gözeneklerine sinmiş sensizlik
insanlar üstüne basıp geçiyorlar umarsızca
acımasızlaşmış her birinin yüreği...
O ise kurumuş
soğuk asfalt kenarında
yerden kaldırılmayı diliyor
insanlar suskun...
sanki hepsi sessizliğin atık sularından
içmiş susayınca
yol üstü muhabbetleri bitmiş
duraklar asık suratlı hüzün kaynıyor
hepsinin elinde bileti
otobüs bekliyor...