Duraklar Şiiri - Ahmet Baris Ay

İneceğim durağa yaklaştıkça kararıyor hava
Yarasalar karışıyor akşama
Yeni yüzler bulaşmış kabuslarıma
Daha önce hiç görmediğim
Bir daha da hiç görmeyeceğim yabancı yüzler
Böyle ne çok yüz girdi hayatıma
Kimlik için vesikalık fotoğraf çeken
Bir fotoğrafçının arşivi gibi hafızam
Gözler açık
Yüz hafif yana çevrili
Ama iki kulak da görülecek
Zaten kulaklar duymak için değil ki
Maksat objektifimde görünsünler
Oysa ne kadar da subjektifim
Çok uzaklarındayım bulunduğum yerin
Öyle açılmışım ki kendimden
Haykırsam sesimi ölülere duyurabilirim
Orada bile birileri var
Köpekbalıklarını seçer gibi yüzgeçlerinden tanıyorum
Yüzleri geçiyor gözlerimden
Konuşuyorlar benimle
Konuşuyorum onlarla
Konuşuyoruz
Ne diyorlar
Beni beğendiler mi
Bir daha arayacaklar mı
Bir soru soruyorum
Anlamıyorlar
Değiştirip başka bir soru soruyorum
Cevabı daha kolay olan
Cevabını bildiğim
Cevabını onlardan duymayı hiç merak etmediğim
Cevaplıyorlar hemen
İlgilenmiş gibi bakıyorum gözlerine
İlgilenmişler gibi bakıyorlar gözlerime
Dinlemiyorum bile
Dinlemediğimi biliyorlar
Her şey gözlerimiz son kez ayrılana kadar
Sonra benim zembereğim ayrı
Onların zehri ayrı boşalıyor
Hele o gözleri yok mu
Nasıl da kırpıyorlar gözümden gözlerine kayarken
Acaba gördükleriyle gördüğümü toplasak bir evren eder mi
Hiç duydunuz mu
String teorisi diye bir şey varmış
Bazı şeyler durmadan kıpraşıyormuş

Karga besliyorum bir süredir
Günün leşini gözleyen kargalar
Bir kere ekmek atmıştım
Karganın biri havada kaptı
Var olamamış
Öylesine bir karga
Oysa ben bir karga yesin diye atmamıştım
Açlığımı bastıracak bir lokma ekmeğe muhtaçtım
Ekmek atmak istemiştim sadece
Çünkü açken atılan bir dilim ekmek
Bir fırın ekmekten daha doyurucu
Gönlümü doyurmak istemiştim
Denk geldi bir kargaya
Bir lokmada yuttu
Şimdi bütün karga milleti ellerime bakıyor
Artık atmamazlık da edemem
Düşman olurlar bana
Elim mahkum karga beslemeye
Bunu anlamış olmalılar ki dadandılar
Zeki hayvanlar bu kargalar
Böyle böyle düştüm işte bir alt liginize
Zaten düşe düşe aşağılara geçiyor vakit
Can sıkıntım ağrıyor
Durduğum yerde durmamam lazımmış
Biletim yanlışmış
Bunu söyleyenin yüzündeki tuğlaları tek tek saydım
Üzerinde bir kelime yazısı olmayan bir duvardı
Dibine sarhoşlar işemişti
Neyse lafı uzatmayayım
Ben
Senin sen olduğun gibi
Ben olan ben
Doğduğumdan beri yaşadığım her güne
Bir tane düşen
Bütün benlerimin toplamı olan ben
Yani ben
Varacağım yere göre değil de
Fiyatına göre almıştım biletimi
Param nereye yeterse
Sahi ben nereye varacaktım
En ucuz biletle bile olsa elbet bir yere gidilir
Oraya gitmek kaderimde var olmalı
Kaderime göre yolculuk etmek benim fıtratımda var
Zaten fıtratım cüzdanımdaki kadar
Önce yola çıktım
Sonra yoldan çıktım
Yoldan yola yolculuk eden
Kaçak bir yolcu oldum
Vuracağı yeri bilmek bi yana
Yolda olduğunu bile bilmeyen bir yolcuyum
Yol da benim yolcu da benim aslında
Kendi kendimin üzerinde adresler arıyorum
Kaybola kaybola geziniyorum
Dur durak bilmeden
Yarınlara doğru

Maksat ömür geçsin