Durak Şiiri - Bünyamin Tumlukolcu

Temsil yollardan dengelenmiş güç istemi
Varoluşsal boşluğun kendini gösterdiği maskeler
Kalem, kağıt, tütün sesizlik
Masanın dolu olduğu bir gece
İmgelerle kıymık gibi gözlere batan sömürüler
İçi kirletilmiş ninniler gibi
Beyninde yankılanır çocukların
Metropolde zaman
Şu penceren yansıyan çok katlı apartmanlar
Mezar taşıdır insanlığın
Söz gelimi ilk işim
Kötü sabah ajansı
İntiharlar kol gezer açlık hakikat
Tramvay durağında köstekli saat edası
Mutsuz silüetler
Hız cabası
Yolculuk nereye bir iki yada üç durak
Cansız duraklarda hareketlilikler
Bir kadın cilveli güzelde hani
Gözleri derin ve sonsuz
Keder alın yazısı karşımda çağ anıtı
İsmi çocuk kilo bazında ağırlık sırtında
Mitolojik bir anımsama
Atlas sen misin?
İhtiyar bir surat kurak toprak edası
Ölüm öncesi durgun ve yavaş
Zaman azalınca yavaşlar
İzafiyet kağıt üzerinde
Genç heykeller donuk ifade
İfade dedimse ifade ha
İfadesiz ifadeler
Simitçi sesi yüksek ton
Zam gelmiş ekmeğe una suya tuza
Ve yaşama
Yaşamak pahalı şey
Ekmek kavgası, can kavgası, aşk kavgası
Bir mesai sonu akşam masası bu bayım
Günlük trejedi notları
Etiketlendim yakın zamanda
Garip bir melankolik olarak
Gocuntu yok
Bir vatan kaybediyoruz ve bu tüm sancısıyla
Kan mevsimini çağırıyor
Bir yaşam kaybediyoruz
Bu kederi kimlikleştiriyor
Yüzüm asık, belki vazgeçmiş görünür
De ki sessizlik ağır konuşur