Durak Şiiri - Sabri Özcan

Bir uçak belirse gökyüzünde
Yolcular içinde misin
Bir köşeye gelsem aniden
Seni görecek miyim
Sırtını dönünce
Beklediğim her yerde
Gelip geçecek misin
Otomobiller otobüsler içinden
Durup inecek misin
Anbean günbegün
Yüzünün düş perdesinde
Gündüz doğan ay tülü
Dökülmüş bir duvak yüzünden
Yıldızlar kayıp hatıralar gün ortasında
Ah seni kime sorsam yokluğun aynasında
Adınla kayboluyor adım
Şimdi nereye gitsem yoksun
Yok olurum her yerde
Gözlerin tabiatın içinde
Süleyman’ın cinlerince çizilmiş
Büyülenmiş firavunun kahinlerince
Aşk kahredici bir fırtınadır
Mecnun’u zedeleyen kum taneleri
Leyla’nın ayağının altından çekilir
Her kalp atışında denizin
Leyla kıyı kıyı gezer aşk civarında
Kaybolmuşum bir karanlık kuyuda
Ne Leyla’nın ayak sesi
Ne Mecnun'un feryadı duyulur
Yusuf değilim adımı anan olsun
Hasretimi taşıyan Yakub'um yok
Kaybolmuşum sensizliğin içinde
Gömleğim kül olmuş aşk ateşinde
Kalp olmuş başıma ödenecek gümüş
Alınıp satılamayan bir köleyim aşk pazarında
Ben esirin
Seni bekliyorum
Umudun son durağında