Durak Şiiri - Onur Diri

doğru çok insan gördün
eski o işlek durak
hepsine yan yan baktın
hırsızı da bekledi
yaşlısı da,sen en çok
aşıkları severdin
dolmuşu beklerdiler sözde
ama sen de bilirdin
ikisi de isterdi
o dolmuş hiç gelmesin
bak geliyor o dolmuş
aşıkları ayırmaya
evlerine götürmeye
onlar bilmezdi ama
sen de üzülürdün
ve sonun da
işlek o eski durak
baş başa kaldı köşedeki
o delikanlı sokak lambasıyla
üstüne alınırsın
ben korkmayım diye
sabaha kadar benim için yanar
der durur yanılırsın
köşe başından bir adam gelir
yüzünü kapatmış atkısıyla
gözleri geceden daha zifir
şükredersin karanlığa
başlarsın adamdan korkmaya
adam dönüp arkasına
yüzünde tek görünen gözleri
öyle bir bakar ki sana
bu duraktan zaman geçmez mi
der gibi gözleri
oturur bir sigara yakar
son kibritiyle. o titreyen elleri
binmez dolmuşların hiçbirine
sabaha kadar.
saatler geceye soğuk borçlu
bu kez söyleniyor adam kendi kendine
bu duraktan zaman geçmez mi?
bu duraktan zaman geçmez!
bu duraktan zaman...
bu durakta...
bu...
son sigarasını içerken yolcu
ağlıyor durmadan
geceden kara adam...