Durak Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Durak
Kırık kalpler yolunda girift bir yalnızlık
Gözlerine alan araba farlarının sevecenliği
Peşinde kalakaldığın gözler
Kahve tebessümsüzlüğünde bekleyişin
İnce soğuk zamanın bitmeyişi
Durak, bir elin boş diğeri bomboş
Bir cenazeden bir kabri terk edişten
Şehrin koynuna acı bir feryat
Durak bitmek bilmez yalnızlıkların yoldaşı
O sessiz yolcuların o uzun bekleyişi
Birbirine bakan gözler
Cevapsız soruların unutulduğu
Dillerden kopmayan anlamsız sözler
Durak
O senin göz ucuyla kaçırdığın şefkatin olmadığı yer
O tatlı bir merhabanın bırakılmadığı
Bekleyişin hiç bitmediği
Bitmeyeceği
Kahve zamanların kahve yalnızlığı.
Bu şehir hiç bu kadar yalnız olmuş muydu?
Bilinmez ama
O beklediğim bekleyeceğim
Ne ilk nede son
Durak, duyuyor musun?
Bilirim duyamazsın
Duysan da umursamazsın.