Durak Şiiri - Ayşe Balta

Bir duraktı sanki ömrüm
beklerken tükendi...

Fatih'ten Beşiktaş'a giderken 28'i
gurbetteyken annemi
Bosna savaşının biteceği günleri
yeğenimi...
ve artık çocukların ağlamayacağı Filistin'i
ve en çok seni...

28'i nezaman kaçırsam
bilirdim geleceğini...

hasret, sabrı yanıma yollardı
gözlerim dolduğunda

bebekken ağladığımda
göğsünde yatıştırırmış ya annem
yatıştım işte öyle...

İstanbul'da gözlerimi kapatıp
Erzurum'daki annemin göğsüne uzandım

ağıt yaktım Bosnalı gelinlerle
televizyon ekranından elimi uzatıp
sırtlarını sıvadım

ve hiç olmasa da
hayalimde oynadım yeğenimle
gülüştük...
birbirimize agucuk yaptık...

28 hep geldi

geç de olsa
kavuştum hep anneme
Bosna savaşı bitti
yeğenim olmadı ama
rüyamda sevdim hep
hep, hep, hep...

ama bir Filistin'deki çocuklar gülmedi
bir de ömrüm geçti seni bekleyerek
....

23.05.07
05:00
Fatih\İstanbul