Durağan Yanımdan İsyana Davet

1 – Durağan

Yosunlu gözlerimle izliyorum yakarışları
Duvarlarımda sızılar yankılanıyor
Bir de incecik sızışlar…
Oyukları kapatmaya ellerim yetmiyor.

Kalenin biri insanlık soruyor bana
Büyükmüş, yaşlıymış, o bilirmiş
Bunca yıl yaşamış, eskiymiş
Kırmızı kırmızı toprakları beslemiş.
Kireç tutmuş gövdesi,
Hatun dişliymiş…

O kadar savaş görmüş,
Bilmem kimlere arka çıkmış,
Sonra gelmiş Prometos
Çaldığı ateşi ona vermiş…

Diyor ki:
“Gözlemcilik yaptım parası basılmamış bir devlete,
Karnımı deşeleyen taşlar hac’dan tutuşturuldu elime,
Kutsallık bu ya, açmadım ağzımı bir kere
Kırmadım hiçbir kabuğu dişlerimle
Bundandır içimdeki yara gözükmez gülüşümde…”

2 – Asi Yan

Su içinde susayan bir nehrin akranıyım,
Kendime “anayasa yazma görevi” verdim.
Komşuluk imzalamam gerekecek
Omuz verdiğim köklerle…
Mutlaka boş bir yer daha bulacağım,
Dönen dünyaya inat, tersim dönecek…

Ah! Düzlüğe varamamış hırçın suların bekçisi!
Her geçişimde gıdıklarken belini,
Eğlenen ben, içi acıyan sen…
Hayallerimi kavuştururken gerçeklere,
Gıcırdayan sen, naz yaptığını sanan ben…

3 – İsyan

Özenle biriktirdiğim yaşamlarım geri iade
İsteyen olursa verebilirim haybeye
Herkese ama herkesin tersine…

Biz biliriz başka yurtlarda tükenmeyi
Asi Nehri de bilir bizi
Terk edilmiş diyarlarda bulmuştur bizim gibi,
Ondandır Akdeniz’i anne bilmesi...

Ey Asi!
Ben de değiştiremiyorum ardımda kalan kendimi
Beni tüketenlere “anne desem mi?
Yoksa doğduğum yere geri dönsem mi?
Beceremiyorum değiştirmek istemeden isyan etmeyi…

4 – Elde Kalan

Başkası sanıyor üzerime kabuğunu bırakan ağaç,
Başkası değilim,
Başkasından geliyorum uzun bir süre sonra
Biliyorum ki Asi de ters değildi,
Hem nasıl olabilirdi?
Kucak açmışken anne denizi…

Asi terslendi,
Asiyi geriye zıplayan
Paslı suları mahvetti…