Dur Vurma Şiiri - Ömer Dede Kılıç

DUR VURMA

Dur vurma, beni kalbimden vurma,
Bir zamanlar o kalp seni çok sevmişti,
El üstünde tutmuş, çok değer vermişti,
Şimdi sıra sendeydi, sevilmeye gelmişti,

Dur vurma, beni can evimden vurma,
Yıllarca o kalp senin için çok atmıştı,
Kapının önüne koydum lafı batmıştı,
Genç yaşta ayrılığı, kederi tatmıştı,

Dur vurma, beni sinemden vurma,
Vurduğun yerde kocaman yürek vardı,
O yürek kötü nefis için çok savaş verdi,
Vefalıydı atmaktan başka yoktu derdi.

Dur vurma, beni pak alnımdan vurma,
O tertemiz öpülmeye layık değerdeydi,
Sevilmedi hiç, ayaklar altında yerdeydi,
Sitemin boşaydı, bütün günah sendeydi.

Dur vurma, beni gözlerimden vurma,
Hep güzelliklerine baktı hiç usanmadı,
Harama bakıp ateşler içinde yanmadı,
Kem gözlü olmadı, nazara inanmadı.

Dur vurma, beni ellerimden vurma,
Sahilde yürürken ellerim ellerindeydi,
Tutamadın, şimdi yaban ellerindeydi,
Güvenmedin aklın kavak yellerindeydi.

Dur vurma, Selimiyi sözlerinle vurma,
Bir tebessüme ihtiyacı var esirgeme,
Allah var, mağrurlanıp hakir görme,
Dürüst ol, olayı iftiralara indirgeme,

08.02.2019 Ben Selimi