Dur Ve Gitme... Şiiri - Kutsal Çakıroğlu

Oysa baharları çoktan terk etmişti yüreğim...
hiç tükenmeyen lapa lapa karlar yağıyordu
henüz terk etmemişken acı dolu hatıralar,
gözlerime kışın rengi vurmuştu,üşüyordum..
gözyaşım hazan yağmurların da cağlıyordu...
Yalnızlığımsa semada ucu bucağı görünmeyen
o karanlık gecelerimin boşluğuna düşüyordu
artık her şeyden sessizce çıkıp gidecekken...
Bir gün ansızın geldin ve
Dur gitme dedin gitme...
Dur ve gitme..!

Oysa ben gidişin hazırlığında telaşındaydım..
bir sebebi yoktu gözlerime Merhaba deyişinin..
Ansızın düştün yüreğimdeki yangının ortasına..
Öyle bir anda değdi ki, gözlerin gözlerime..
esir edercesine apansız, birden buluştular..
Uyanan bir şeyleri çağırıyordu içten içe
hafif sıcak sevdalı ılık bir rüzgâr gibiydi.
Kapıldım zamansız,gelipte esen yellerine
sözlerin nehir gibi akıp giriyordu ruhuma
Yüreğimden yüreğine emanet ettim düşlerimi..
Bir gün ansızın cıkıp geldin ve..
Dur gitme dedin gitme...
Dur ve gitme...!

Zamansız bir anda öyle düştün ki, yüreğime...
içimde filizlenen garip heycanlar yaşıyordum..
bir yerlerde saklanan duygularımı çıkartarak
dalgalar gibi ansızın vurdu kıyılarıma adın,
Yeniden alevlenen yangınım oldu uyanmalarım...
kanayan yaralı yüreğimi emanet ettim sana...
gündüzlerimin gecelerimin içine çizdim seni,
sonra bir bir topladım mutlu yıldız niyetine...
Bize adadım bütün umud ve mutluluk,dileklerimi...
Ümidine tutundum kim bilir belki diyerek...
Bütün gidişleri erteledim kalışımla...

Bir gün ansızın cıkıp geldin sevginle ve..
Dur gitme dedin gitme...
Dur ve gitme...!