Yankısız seslerimin peşi sıra yolculuk oynuyorum, sesim sesine düşüyor ve ben çocuk oluyorum.. Utangaç yanaklarımda sere serpe bir yaz, hani hiç kış gelmese dedirten, hani sıcacık içten.. Öylesine saf duygular yetiştirmişim işte yokluğunda, avuçlarımda hala mutluluğuna adanan dualar..Kırıntılara mahal vermeyen koskoca sevgimle koltuk kabartmam bu yüzden.. Yine de ölüm peşimde yaşamın sensizlik kokan kıyılarında.. bütün korkularımda adın geçer bu yüzden..
Hangi çarmıha gerilsem hala gözlerimde gözlerinin buğusu.. uzaklara dalışım bu yüzden.. Yakınına sığınmam... Serseri bir dalganın; seni karşı tarafın ışıklarından söküp getireceğine öyle inandırmışım ki kendimi ve öyle acılar çekmişim ki iklimsiz bir kayanın soğuk koynunda.. Ölmek istesen bu kadar tesadüf ve bu kadar ıssız..
Hep sana yakın olmak istedim anlayamazsın, bütün çabalarımda sana yaklaşamamanın yıkıntıları gizlidir, her daim yaban ve bilinmedik eller alıp giderken seni benden, yaşanmış onca ölüm varken yüreğimde ve yaşayamamışken ölüm denen kahpeliği gözlerinin limanlarında yemişim bu denizin yosun kokan gözlerini.. Bizim sahiplendiğimiz sahipsizlikler vardı bütün adımlarımızda efsaneleşen halk destanları, savaşlarımız vardı.. şiirlerimiz! diğerine hasret..
Yankısız seslerimin peşi sıra yolculuk oynuyorum, yıllardan beri seni arıyorum bilemezsin, bir uykudan diğerine, bir rüyadan yaşamın kuytusuna kadar.. Aslında bir halk minübüsünün kısa yolculuğu kadar, herhangi bir çocuğun annesine sıcacık sarılışı kadar, bir sayfanın kenarına kazınan ismin kadar, şiirlerim kadar yakınsın.. ve bir o kadar uzak.. Onca zaman hasretinle, onca zaman bu densiz gidişlerinle baş etmek kolay mı sanıyorsun.. Kolay mı dersin bunca yükü kimsesiz bir yürekle taşımak, hele de gece bu kadar soğukken sensizliğe sarılıp uyumaya çalışmak, kaç ukte kalmış özlemle başettim tahmin edemezsin, ölüm kokan bir odanın duvarlarını yumruklayarak yaşamaya alışmak..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta