Sınıf sevinçle koşarak Beden Eğitimi dersi için bahçeye çıkar. Semih sınıfta kalır. (Semih fiziksel engelli) Sınıfın sevinçle çıkışı Semih’i üzüntüye boğar.
Bahçede futbol takımı oluşturulur. Yalçın arkadaşları tarafından oyuna alınmaz. Arkadaşları Yalçın’ı iter. Yalçın koşarak sınıfa gelir.
(Yalçın yumrukları sıkılı sinirli.) : Beni nasıl olur da oynatmazlar?
(Semih Yalçın’a bakar kendi kendine) : Koşabildiklerinin farkında değiller. Yarın oynayabileceklerinin farkında değiller. Oysa ben bir koşmaya, bir topa vurmaya neler vermezdim? (Koşma, topa vurma görselleri)
(Yalçın ağlayarak sınıfa girer, dayak yediği her halinden belli.)
(Semih kendi kendine) :Paylaşamadıklarının farkında değiller.
(Semih defterine ‘’ Yaşadıklarımız fark edemediklerimiz yaşayacaklarımızsa fark edebildiklerimizdir.’’ Cümlesini yazar.
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Yüreğinize sağlık üstadım beğeni ve taktirle okudum saygılar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta