Dur Sus Tut Kalk Şiiri - İlyada İlyada

Tut gözyaşını akmasın şakağından aşağı
Sus duyulmasın içindeki kırıkların sesi
Dur ağlama şimdi değil yıkılmanın zamanı
Sus söyleme dışarıya içinden geçenleri
Tut çeneni sımsıkı anlamazlar hiç seni
Dur titremesin çenen sesin bilmesinler içinde sakladıklarını
Sus bilmesinler bir kibrit çöpü kadar kırılgandır kalbin
Tut elinden sımsıkı bırakma sakın yorgun ruhunu
Belki bir gün anlarlar nasıl batar kalbine sözlerinin kenarları
Sus görülmesin içindeki kırıkların izleri
Belki bir gün anlarlar nasıl oturur boğazına eylemlerinin yumrusu
Kalk görmesinler, duymasınlar ezildiğini sırtında binbir yük
Belki bir gün anlarlar tükendiğini
Belki bir gün anlarlar bittiğini
Evet bittin, sıyırıyorsun dibini
Belki anlarlar halini binbir derdini,
Belki duyarlar sesli sessiz feryadını
Dur kızım, Sus duyulmasın, Tut kendini , Kalk yıkıldığın o dipsiz çukurdan
Anlamazlar, anlamazlar, anlamazlar yorma daha da canını bağırsan da duymazlar, parçalasan da kendini görmezler,
Herkese açıktır, gözleri, kulakları, kalpleri bir sana kördür, sağırdır,kalpsizdir herkes.
Anlamazlar, anlamazlar, anlamazlar.
Sus...
Dur...
Tut...
Kalk bir başına.