Dur Ruhum Şiiri - Enver Aydoğdu

Bir döngünün içinde çember çiziyor,
Tanrının elleri üzerimde,
Hayatın Kıymeti geç de olsa anlaşılmamış tenhaları sükûnetimde,
Uzlaşmak için de uzaklaşmanın gereği çalınıyor kulaklarıma,
Hecelenmemiş acıların karşılık bulduğu melodiler parmaklarıma,
Tohumundan bilinen kaderi yaşayan gülün yaprakları anı defteri arasına,
İçme suyunun musluklarla eş değer olduğu zamanların ortasına,
Yalnız cümlenin ve kalabalık kelimelerin cürreti densizce,
Ve gece ve gündüz takip ederler birbirlerini bilinçsizce,
Soframa çay bardağımın ışıltısıyla gelip değerken yüzüme,
Birden oturup bağdaş kuruverir gönlüme arkamı döndüğümde,
Sorgusuz sualsiz kabul ettiklerimin can verişlerini izledim bir urgan ucunda,
Son tebessümüm titrek solgun parmak ucu sehpalarına,
Yarım kalan bir sohbetin tüm tekil şahısları adına,
İşlenen bütün cinayetleri iliştirirken kanlı gömleğimin yakasına,
Elmacık kemiklerimi tavaf eden suyun kaynağı,
Sen ki Gürültüsüz bir göğsün gönlümdeki sağanağı,
Yastığımı hüzünlendiriyor Uykuları bölen aksi hırıltıları,
Dur ruhum, öldürme asrımın dermanını,
O ki tüm dünyada çare diyen çığlıkların anası,
Dur ruhum, öldürme asrımın dermanını…