Dur Meyhaneci Şiiri - Gönen Çıbıkcı

Dur Meyhaneci!
Dur!
Dur!

Hani, dün de gelmiştim,
hatırladın değil mi?

Dur! Demiştim de
Sen ’’Olsun, iç, benden’’
demiştin hani.

Bilemezsin nedendir
kadehimin her boş duruşunda,
anlatamam boş olmadığını.

Dur! Dedimse sana
Kadehimin hep
dolu oluşundandır.

Acılarla dolu, dolu
olsa da kadehim,
her bir yudumunu alışımda ondan
unutup da geçmişi...

Sen anlayamadın işte
boş olmadığını meyhaneci.

Artık sen istesen de
kadehimi doldurmak
yok artık, hiç boş bir yer.

Kadehim dolu acılarla
kimseye görünmeseler de...

İşte meyhaneci
durum bu!

Dur! Dediysem sana
boşuna değil!

Boş olduğundan değil
dolu olduğundan dedim.

İşte meyhaneci
durum bu.

Sen bile göremedin
kadehimdeki acılarımı...

Olsun!

Ben de yudum,
yudum içerim acılarımı
elimdeki boş kadehimden.

’’Dertlerine çare olur mu?’’
diye de sorma.
Durum bu meyhaneci.

Öğretmen Gönen ÇIBIKCI,
26.10.2016, 21:45, Mainaschaff