Dur Kalbim Şiiri - Tezcan Bilgiç

Şimdi bir akşamüstü,
İçim susuşların en gürültüsü...
Kendi kendine kavgaları,
Amansız hatıraları ile,
Kalbim hükmediyor tüm bedenime...
Yüzüme vuruyor tüm acıları,
Gidişini hatırlatıyor,
Söylenenleri,
Düşünülenleri...
Seni hatırlatıyor durmadan...
Karaktersiz geceleri,
Bitmeyen günleri...
Ait olmadığım yerde,
Ait olmadığım insanlarla geçirdiğin
Ait olmadığım günlerimi hatırlatıyor...
Pis pis gülüyor ardından,
Düşen her yaş için...
Kara bulutlara kahkaha,
Soğuk rüzgarlara tek gözüyle selam atıyor...
Geleceğini geçmişini geçiyor bir günde,
Baharda açan ağaçların...
Susmasını söyledikçe haykırıyor...
Ben sustukça konuşuyor...
Dikkatleri çekiyor üzerime,
Gözleri çekiyor kimsesizliğime...
Sus diyorum küçük harflerle,
Sus!
Bize bu halimizle,
Bir tek susmak yakışır...
Dur diyorum durmadan,
Dur!
Yeter bu kadar atmak,
Bize artık durmak yakışır...