Dur Kadın Şiiri - Can Hülya

Dur Kadın,yapma,
Alma sevdamı elimden,
Salma beni onsuzluğa.
Parçalara ayırma yüreğimizi,
Kanatma sevdamızı yarınlara.
Mutluluk yolunun kapılarını,
Kapatma suratımıza.
Dur Kadın Abla!
Ne olur engel koyma sevdama,
O, canım
O, yaşama gücüm.
Alma yüreğimin sesini benden,
Akıtma can suyumu.
Hava gibi, toprak gibi
İhtiyacım var O na.
O can,benden öte can.
Bitişimdir bil gittiği an.
Dur Kadın Abla,dokuma bize
Dokunma o saf,tertemiz sevgimize
Gelme o can alıcı bakışlarla,
Felaket haberlerini kendine sakla.
Bilmek istemiyorum,
Anlatma bana.
Duymak istemiyorum,
Çanlar çalıyor kulaklarımda.
Dur Kadın,yapma ne olur.
Atma sevdamı yitiklere,
Bu yürek onsuz bir hiç,biçare
Onsuzluk öldürür canımı,
10 kere 1000 kere
Dur Kadın,dur!
Hapsetme beni karanlıklara,
Yapamam dört duvar arasında.
Eririm,çürürüm,yok olurum
Tekrar yeşeremem yarınlara.
Dur kadın dur,hedef olma ahıma.