Dur Gitme Şiiri - Fatih Kuru 1

Kaybedilemeyen yarım kalmış bir aşkın son durağındayım.
İçimde sensizlik kanaması geçiren yetim bir aşkın son perdesi
Gelmeyişlerine gelme ümidi süren gözlerim
Ve yokluğuna beceriksizce emekleyen aşk kırıntıları
Sensizliği yüreğimin en kuytularında provasız oynadı.

Dur gitme !
Olmayacak duamın öznesi.
Ardında böyle bir sürü soru işaretleri bırakma.
Ufak bir çocuğun annesini kaybetmesi kadar yaralı yüreğim
Ve bir o kadarda iç kanamalı.

Dur gitme !
Hani bana yaralarımı sarmayı öğretecektin sensizken,
Sen yokken sen varmışsın gibi davranmayı
Dur gitme !
Adı yalnızlık olan darağacında asma senliğimi.

Dur gitme !
İçimin gülmeyen yanı
Son defa tut ellerimden, biraz olsun teselli ver kalbime
Sonra gözlerimin içindeki hırçın dalgalara bak
Şayet o kadar kararlıysan gitmeye
Bana, kaldığını inandırarak git...

Gitmişsin işte…
Apar topar toplamışsın bavulunu kaçar gibi
Ardında bir sürü kan izi bırakmışsın bana dair
Neyin var neyin yok her şeyi almışsın.
Beni iyileşmeye yüz tutan yanımdan bıçakladın.