Dur Gitme... Şiiri - Atilla Durukan

Dur gitme demiştim,
kırık aynalara,loş lambalara kanma demiştim.
bırakma sevdalarımızı öksüz,
bizi susuz bırakma demiştim.

ve
gittin
gitti,bittin kayboldun,
bir dilim ekmege,bir sade sevgiye yetinmedin,
sınırsız yaşıyorduk aşkı,özgürdük,
özğürlük istiyordun,neydi özgürlük.

kapı aralarında sevişmek mi,
ayaküstü kırıştırmalar mı.
yoksa faas food birleşmeler mi,
istedigin özgürlük bumuydu.

GİTTİN
ne oldun, ne olmadın ki,
melegimdin şimdi ne oldun,
sevdamdın şimdi kimin sevgilisi oldun,
hayatımdın şimdi kimin bahçesinde dikensin.

BİR gün bebegim muhakkak bir gün,
ne özgürlügün kalacak, ne özgür düşüncen.
ya kirli bir bıçagın ucundki kirli kan gülecek yüzüne,
ya da izbe bir kirli yatakta son vuruşla bitecek duruşun.

İşte o an, işte o an
gececek gözlerinin önünden hayatın.
o an yaşayacaksın özgürlükleri,
işte o an bir ceylan aglayacak.

damlalar kurşun gibi inecek gözlerinden,gönlüne,
o zaman yüreginde özgür güller açacak.
terkettigin sevdan gözlerine gelecek,
her gözünde bir hayat belirecek.

biri mutlu sevecen, biri arsız fahişe,
hep gülecek fahişe, seni ayartmak için.
hep gülecek; fahişe ölmen için; fahişe göz,

bir elinde masum konca gülden damla kan,
birelinde binbir kir; in renkleri.
bir gözün kapanırken bu dünya kapısına,
bir gözünde hala kirliligin izi var.

ve sen
namuslu mu, özgür; mü,fahişe mi bilmeden,
gideceksin yoluna.