Dur Diyemedik Şiiri - Akadir Yaldızkaya

DUR DİYEMEDİK

Hayatta tutunduk ince bir dala
Sıkıştık yerimiz dar diyemedik.
Bu günlere erdik yine kol,kola
Geçen senelere dur diyemedik.

Aylar,yıllar birer,birer geçtiler
Kimi keder,kimi neşe saçtılar
Gerçeklerden anılara göçtüler
Bunun sebebini sor diyemedik.

Yorulduk hayatın hengamesinde
Sıkıldık kaderin mengenesinde
Gizlendik kederin dert sinesinde
Çektiğimiz derde zor diyemedik.

Her yeni gün bir umutla uyandı
Yıllar geçti yaş kemale dayandı
Siyah saçlar beyazlarla boyandı
Yolları gençliğe sür diyemedik.

Geçen zaman bir biriyle yarıştı
Evlat vardı sonra torun karıştı
Saç döküldü yüzde deri kırıştı
Çerçevede resim var diyemedik.

Hayatın rolünde düştük yancıya
Dayandık yüreği yakan sancıya
Yolcusuna hizmet eden hancıya
Şuraya bir yatak ser diyemedik.

Zaman acımasız bakmıyor yaşa
Kader ne yazmışsa geliyor başa
İkimiz de döndük bir garip kuşa
Aklı bu işlerle yor diyemedik.

A.Kadir YALDIZKAYA