Dur Dinle.. Şiiri - Emre Maral

Dur etme
bak ben geldim
pusulamda yönümü
hayalinde kendimi kaybettim
yokluğun sefaletimi getirdi
sefaletim merhametini sevdirdi
esir kalmışken tutsağında
bir tas su için
zincirlerinde kölen olmaya geldim..

Dur etme
ne çok şey istedim
nede seni gönlümde az eyledim
sadece
esmer bakışların gölgesi düştü
mavi düşlerime
ve biliyorum
sadece inkardı
tek bir güzel söz bile etmek güzelliğine
bu yüzden koşa koşa geldim
en kalabalıklarımı terkettimde
sadece senin yalnızlığına geldim..

Dur etme
bombalar düşüyordu köyüme
bir merminin ucunda
beş yasında çocuktum
kalbimi döktüm ellerine
sadece
ama sadece
kanayan dizimi sar diye geldim..

dur etme
bir avucumda yokluğum
sol omzumda günahlarım
anamın kokusunu çektim içime
cenneti
onun ayaklarının dibinde bıraktım
cehenneminde yak diye geldim..

Dur etme
beni perişan bırakıp gitme
adamlığımı bildimde geldim
Seni yunusu sever gibi sevdim
kollarımı açtım semaya
dualarımda diledimde geldim..

Dur etme
geçmişimi bir kayanın dibinde
korkularımı karanlığın içinde
doğduğum günü, şehrimde bıraktım
ellerinde büyüt diye geldim
Dur Dinle
alnında bir öpücük
namusum ol diye geldim...