Dur demiyorum geri dönmüyor

Taş olsa dayanamazdı dayanamadım
Öfkenin saç tellerinde ağarmasını seyrediyorum günlerdir
Buğulu Aralık akşamlarlında Ankara üstüme yürüyor
____________________Dur demiyorum geri dönmüyor
Gözlerim kan çanağı
Bütün acil servislerde sedyelerde yatan benim
Gördüğüm bütün beyaz gömleklilere yalvarıyor elerlim
Parmaklarım birer kalın bakır tel gibi duygusuz sinirli
Attığım her adımda bastığım her parke taşı benden hesap soruyor
Ağlasam şöyle hıçkıra hıçkıra burnumu çekerek
Başımı duvarlara vursam düşüp bayılsam
Kendime geldiğimde artık o ben ben olmasam
Hiç bir şey bilmesem unutsam yaşadıklarımı
Ölsem intiharın adını kirletmesem
Unutsam insanlığımı tükürebilsem suratına
___________________________ama olmuyor….
Durmadan bir yerlere gidiyorum işim başımdan aşkın
Bu şehirdeki bütün hastaneler beni tanıyor
Ben tanıyorum oooffff çeken bütün babaların acısını
Nefes alıyor olmanın zulme dönüştüğünün tanığıyım ben
Gecem yok benim gündüzüm kapkara bir zindan
Ben artık hiç kimsenin bilmediği bir şarkıyı mırıldanıyorum
Olup olanı iki kelime beş hece
…………………………………………….

20.11.2006 Saat 00.5 Ank