Dur Demeyi Unuttum Şiiri - Afet İnce

Suları uçmuş şehrin tozlu sokaklarında
Yıldızlar kan ağlarken ve sen elveda derken
Kurşunlar raks ederken aşkın şakaklarında
Ayrılığı hapsedip birden açıldı yelken.
Bakakaldım arkandan dur demeyi unuttum
Yalnız koymadan önce vur demeyi unuttum.

Gözlerim kilitlendi açılamaz bir daha
Kaldırımın üstünde uykuya yattı gölgem
Büyümek bilmeyecek içimdeki kahkaha
Şahlandı bir kez gamlar artık vurulmaz ki gem.
Hicran çarptı susturdu dön demeyi unuttum
Bana geri gelmezsen sön demeyi unuttum.

Solmayan pişmanlığın kokusunu hissettim
Gözlerim dola dola bakarken son gemiye
Kıpırdamak mümkün mü mermerleşmiş cesettim
Lanet ettim haykırdım bu aşkta acemiye.
Hasretin saçlarını ör demeyi unuttum
Son nefesi vermeden gör demeyi unuttum.

Hüküm giymiş günlerin geçişi azap bana
Gecelere tutuklu saatler geçmek bilmez
Yalamak yokluğunu bal değil kezzap bana
Yüreğimden izini rüyalar bile silmez.
Aklına düştüğümde yaz demeyi unuttum
Elinle mezarımı kaz demeyi unuttum.

__________Dön demeyi o zaman vallahi de unuttum
__________Gelme artık adını billahi de unuttum