Dur Demem Şiiri - Bedri Karaarslan

Ask nağmeleri dökülürken dudaklardan
İçim yanar, kor olur yüreğim
Yine de dökülsün isterim
Dur demem

Bir bıçak yarası gibi seni sevmek
Sevdikçe kanar yaram
Sızım sızım sızlar yüreğim
Sızlasın isterim
Dur demem

Sen bir volkan krateri
Kenarında lav olmakmış kaderim
Lav gibi ateşten mısralarımı
İçime dökerim her seferinde
Yansa da içim
Dur demem

Istırap çemberine döndüm,yuvarlanırım
Her tümsek zıplatırken beni
Kolum-kanadım kırılır
Kırılan her yerim sensin bilirim
Ve yuvarlansın isterim çember
Dur demem

Sen bana yazılmışsın sevdiğim
Kendimi sende bulurum
Beni yakan sensin
Ateşinle var olurum
Bir gün gidersen kor dudaklım
Bil ki ölürüm
Vuslatım ölümden olsun derim de
Gidişine
Dur demem...

BEDRİ KARAARSLAN