Dur çöpçü, süpürme yalnızlığımı!

Dur çöpçü süpürme oraları,
yalnızlığım kaçacak..
bak leylada gitti.
güzel kızdı vesselam.
sen bilmezsin buraları,
şu gördüğün kaldırım,
nice geceler gördü.
kaç kez çiğnendi.
süpürme dur.
tozuyla kalsın.
hayalleriyle kalsın.
aşklarıyla kalsın.
sen bilmezsin buraları,
çok güldük,nice ağladık.
hayalden gemiler yaptık,sonsuz ufuklara.
kıymetini bilmezsin buraların,
çöp sanırsın bir mendili,
ne gözler yaş akıttı bu mendile,
ölüme, aşka..
süpürme o izmariti,
ne dudaklar değdi,
içine çekilesi dumanıydı,
aşklarla,bitişlerle karışık.
İstanbul yağmuruyla sulanmış,
bu çamurlu yollar,
neler neler gördü..
yağmurmuydu?
yoksa kaderine razı,boynu bükük göz yaşımı?
rüzgarla gelmişti,istanbulun binbir semtinden,
kederli gözlerin mahsülü..
sen buraları bilmesin çöpçü,
her süpürüşünde,bin anı uçar,bin keder kalır.
Ali abi vardı bu köşede, o da kapattı dükkanı.
Nereye gitti,niye gitti bilinmez..
sen yinede süpürme!
Silinmesin anılar..
Ne sırlar sakladı,
Ne üzüntüler taşıdı sırtında,
şu gördüğün kaldırımlar?
.........
.........
Dur çöpçü, süpürme yalnızlığımı!