Dur bakalım Şiiri - Gencay Coşkun

Kendi içimize uymayan
Bize yabancı düşler öğretildi belki
Belki yalnızlık ömür boyu değildi
(M.F.Ö. ağbilerim bana kızmasın)
Yalnızlık sonsuzdu içimizde
Kaç kaçabilirsen girdabından
Savrul savrulabilirsen
Özünden en uzağa
Nereye gidersen git
Kendinin hamallığını yaparsın
Kayıp ruh olur
Kayıp ruhlar cumhuriyetini ararsın
Bulduğun bir avuç sonbahar
Üstüne az sonra uzunca bir kış
Sanırsın bu memlekette
Hiç bahar gelmeyecek
Sanırsın bu memlekette
Hiç yaz gelmeyecek
Aslına bakacak olursak
Kışın soğuk olmadığının
Farkında bile değildir insan
Bu memlekette
Bizi asıl soğutan
Birazda kurutan
Yalnızlığın amansız beyazı
Yitirmenin acımasız siyahıdır aslında
Aslında biz yolcuyduk
Ama yolumuzu adam gibi bilemedik
Sevdalarımızı adam gibi yaşatamadık
Bugün bana düşsen
Yarınlardaki gerçekliğini
Hep serap sandım
Dokunmaya bile kıyamadım
Usuldan müebbet seyrettim belki
Belki yanıldım
Belki yarımdım
Yarımda olsa bir otuz adamdım…
Zamanın tokatının acısını
Yemeden anlayamadım
Resimlerdeki yabancı yüzümü
Aynalardan sakladım
Yansa da aşım tencerede
Bir yankı değildim hiçbir zaman
Daima sesin önde gideni olmuştum
Dur bakalım
Bu gidişim çok sessiz mi olacak ne?