Dur... Şiiri - Ali Fikri Karadeniz

Dur...
Beni dürtme bu akşam!
Bırak... Bırak masam dağınık kalsın,
Kadehler, şişeler
Bir içebilsem Dünyayı; içebilsem
Ve elime alsam acılarımı,
Kaldırıp duvara vurabilsem.
Kristal gibi her şey dağılıverse,
Ah...içimdeki yangın bir sönebilse...

Dur...
Beni dürtme bu akşam!
Dokunsan her yanım kanayacak
Dokunma gözlerim boşalacak
Sus... Hiç bir şey söyleme
Al şu yüreğimi közle bana ver
Ver bir kerede benim mezem olsun,
Bu akşam...Bu akşam Benim canım sağ olsun...

Dur...
Beni dürtme bu akşam!
Söndürün şu mumla yanan ışıkları,
Boyayın bu karanlıkları kızıla,
Bulutları bir torbaya koyun, sıkıca bağlayın,
Yağmasın bu akşam; ağlamasın Dünya...

Dur...
Beni dürtme bu akşam!
Bırak... Bırak burada uyuyayım,
Burada...Burada kahrolayım.
Bu akşam geriye dönüp,
Yaşanmışlıklarımı toplayayım.
Anılarla üstümü örtün,
Ne olur; burada uyuyayım.

Dur...
Beni dürtme bu akşam!
Zaten bir yolcuyum, ben kalkarım
Sessiz sedasız yol alırım karanlıklar da,
Yüküm kalbim,acılar bohçam,
Yorulmuş olsam da
Ben kendi gölgemde yol alırım...!