Dur! Şiiri - Hilal Erboyacı

güneşin balçıkla sıvanmadığı günlerden
bu günlere sesleniyorum:
ey yaratılmışların en üstünü beşer!
iki kere iki ne zaman beş eder?

duyduklarımızı /boşverin/gördüklerimiz bile
rayından çıkmış bir tramvay sersemliğinde

Allah aşkına!
bu gidişe hangi babayiğit ‘dur! ’ der?

kaç komplo teorisi üretilebilir
Pinokyo’nun burnu üstüne
kaç kere aptal yerine konur insan
kaç kere abdal? ! ...

sıktıkça sıkan
çözümsüz bir dişlinin ağzında yaşam

‘özür’(!) sürünür yerlerde pespaye
yol alır hatalar / yanlışlar gezegeni
rotası belirsiz bir yolda

/velhasıl/
‘yaşar ne yaşar ne yaşamaz’larda

omuzlarımızda gafletin taşınması zor
ağır mı ağır yükü
sene bilmem kaç /bu kaçıncı sonbahar?
küllenmiş harlara karışır/yüreklerde acılar

tarihe dip not düşün:
bu işin sonunda zâr var….