Dur! Şiiri - Deniz İnan

Ayrılığa beş var saatim
Sevda suçundan elbiseler giyeli
Böyle bir vedaya hazırlanmadım hiç…
Gitmek istiyorsun ya
Ne diyeyim,
Git…

Ama dur!
Yakanı düzelteyim önce
Saçlarını son kez elimle tarayayım
Son kez gamzende bir öpücük uyutup
Usulca bir aşk dizeyim gerdanının ipine
Sonra belki
Kana kana ağlayayım…

Belki zaten gitmişsindir epeydir
Ya da ne bileyim
Hiç gelmemiş bile olabilirsin.

İyisi mi sen git
İbreni doğrultarak bensizliğe
Onikimden vur beni.
Hayallerimi saçalım sağır duvarlara
Umutlarımı pencereden atalım
Kör kurşunlarda parçalansın dizlerim
Ardından da bakakalmam üstelik
Hadi git…

Ama dur!
Yani git de
Hemen gitme..
Anahtardaki parmak izini bırak neolur
Kırık dökük ne varsa öylece kalsın
Düğmelerini ilikleyeyim son kez
Ceketini omzuna oturtayım
Ayakkabın tozludur
Dur!
Tozunu almak bahane
Bırak da “gitme” diye
Ayağına kapanayım…