Dur Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Dur

Dur, sakın söyleme
Sussun dudakların.
Gözlerin konuşsun,
Yüreğin anlatsın bana.
İçinde tükenmiş, bitmişleri.
Bakışların anlatsın
Gitmek istediğini...

Gözlerinden yağsın yağmurlar,
Yokluğun ıslatsın bedenimi.
Sırılsıklam olayım ki,
Zaman çabuk avutsun beni.
Üzülmesin yüreğin,
Gözlerime hüzün dolacak diye.
Gün gelir alışırım, unuturum elbet.
Söner içimdeki yangının...

Solar elbet sana açan çiçekler.
Baharın kardeşi değil mi hazan?
Yabancılık çekmez renkleri yüreğimde.
Bu mevsim de geçer nasıl olsa.
Yalnız kalacağım diye üzülme,
Yalnızlık yanı başımda olur elbet.
Sen merak etme beni...

Gecelerde korkmam
Yıldızlar bırakmaz beni.
Ay ışığı aydınlatır gün gibi,
Güneş doğar yine pencereme.
Gün gelir açılır umutlar yeniden,
Günlerime gülümser elbet.
Ayazlarda üşürüm diye düşünme,
Nasıl olsa alışır bedenim.
Uykusuz kalırım diye üzülme,
Düşler yanımda olur benim...

Ağlarım sanma sakın,
Acıyı yüreğimde yaşar
Gözlerimde gülümserim.
Özlerim diye düşünme,
Özlemlerin gelir geçer nasılsa,
Nisan yağmurları gibi.
Bir yağarsın,
Bir dinersin gönlümde...

Güle güle sevdiğim,
Güle güle yüreğim.
Sen sakın üzülme.
Sen bilmeden,
Sen görmeden,
Sen duymadan,
Sessizce severim ben seni...