Dur Şiiri - Mutlu Tahir

Dur.
Bir sen kaldın vurmayan, sözündeki imalarla.
Birde benim çırpınışlarım, aşamadığım ızdıraplarla.
Boşa geçen yıllar, kanmış maziye umutsuz günler.
Ne yaşı kaldı gözün, ne ışıltısı, sevdasız sevdaya.
Muhtaç olmuş tarumara, gönüllü sürgünler.

Dur.
Ne kuvvet kaldı ne kudret sürüklemeye yılları,
Hatırlatıyorsun durmadan çektiğim kahırları.
Aşk; aşk değil, sevda; sevda değil bu bir hicran
Yok, fethedilmiş gönül, nede kazandıkları
Yorgun düşmüş Savaşçının kahrettiği bir an.

Dur.
Bu kadarı yeter, ne sormalı nede söylemeli;
İzi kalmış yaraları masun suçsuz eylemeli.
Söyleminde bir çırpınış var, var bir kasvet;
Hatıralar hatıraların ahbabı, anlaşırlar elemli.
İhtimaller varsa eğer, bundadır belki keramet.

06/12/2007