Dupduru bir akşamdayım
Siyahın maviyi boğduğu
Ne esinti savurur beni
Ne Taşhan’ın büyülü dokusu
Usulca düşerken kendimden
Bir ter boşalıverdi
Ruhumla çelişen bedenimden
Issızım
Ahşap sandalyede sızmış
Bir elimde kalem
Diğerinde kaybolduğum âlem
Taş kemerler
Sıkarcasına daraltıyor ufkumu
Yangım üstün yine
Dışa vuramıyorum coşkumu
Türküler çığırmak isterken dilim
Usumda sığ bir hüzün
Usumda özlemle bakan buğulu gözün
Sevdana tutunmuşum
Özlemin zorlarken yüreğimi
Zonklamaya başladı şahdamarım
Gözlerim bulanırken kırmızıya
Kireç gibi solmakta tenim
Gitgide durulmaktayım
Bir kez daha anladım gülüm
Işığın olmadığında solmaktayım
29 Ağustos 2009-Tokat
Ünal KarKayıt Tarihi : 31.8.2009 13:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir kez daha anladım gülüm
Işığın olmadığında solmaktayım...
son mısralar şiire damgasını vurmuş...
ışığınız hiç sönmesin..
kaleminiz susmasın.... :)
Kutlarım efendim.
TÜM YORUMLAR (74)