Gönül kuşu uçmaz oldu,
Kanadını açmaz oldu.
Sudan alıp içmez oldu,
İçenlere yanar özüm.
Dünya malı ile kanıp,
Paraya pula aldanıp.
Dünyayı saltanat sanıp,
Seçenlere yanar özüm.
Kılınç çıksa bile kından,
İnsan vazgeçmiyor kinden.
Öfke ile kendisinden,
Geçenlere yanar özüm.
Gonca gülü ele alıp,
Gönül sefasına dalıp.
Kirli yerde çiçek olup,
Açanlara yanar özüm.
Yusuf gibi hayal kurup,
Boş ver gönül kafa yorup.
Ah vah ile hayat sürüp,
Göçenlere yanar özüm.
Kayıt Tarihi : 12.7.2010 22:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!