Sen ve ben,
İki farklı dünyanın iki farklı insanı
Sen okyanusta bir deniz kızı,
Ben sahilde avlanan bir avcı misali.
Ansızın bir fırtına koptu ki derinden,
Dalgalar sahile savurdu seni,
Koparıp okyanustaki yerinden,
Ve bir sonbahar akşamı,
Tesadüfen bir sahilde tanıştık,
Farklı diller konuştuk,fakat anlaştık,
Zamanla birbirimize alıştık,
Beraberce yaşamaya çalıştık,
Yalnızlığı,mutluluğu bölüştük,
İmkansızlıklarla savaştık,
Zamanla kıyasıya yarıştık,
Çöl sıcağını kutuplara taşımaya çalıştık
Sevgiyi yüceltmeye çalıştık.
Aslında biz,
Tatlı bir rüyaya dalmıştık.
Farkına varmadan,
Güneşi söndürmeye,dünyayı durdurmaya çalıştık,
Yine bir son bahar akşamı,
Bir fırtınayla uyandık.
Sen gittin okyanustaki meçhul yerine,
Ben seni bekliyorum,hala aynı sahilde
Adem Karagöz
19/09/2000
Kayıt Tarihi : 13.3.2007 00:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!