Dünyayı Dondurduk

Önce biz küstürdük yıldızları
Kalplerimizi sevgiyle süslemek yerine
Koca bir yalnızlık uçurumuna iteledik
Sevdiğimizle sohbet etme yerine
Sosyal medya uçurumuna yuvarlanmayı seçtik
Sevdiklerimizle aramıza her geçen gün yeni engeller koyduk
Öyle ki beraber televizyon dahi izleyemez hale geldik
Her aile bireyinin kendi dizisi oluştu
Dizi saatinde herkes kendi odasında
Yalnızlığın kapısını aralarken
Sevginin idam sehpasını kuruyordu
Sevdiğimizin gözündeki güneşi küstürmüştük bir kere
Kimse kimseyi anlamaya çalışmıyordu artık
Dünya bizim eksenimizde dönüyordu
Artık yüreğimize efkar bulutları toplanıyor
Yağmur gözlerimizden akıyordu
Gökkuşağını bile küstürmüştük
Çok görmüştük gönlümüze bir yudum sevgiyi
Artık dünya da yalnızdı aynen bizim gibi
Çünkü tükenmiş ve tüketmiştik birbirimizi
Hırs ihtiras kıskançlık, riya garez kin
Gibi duyguların girdabında boğmuştuk sevgiyi
Sevgi bir nefes kadar yakınken
Hiç tanımadığımız yüzünü dahi görmediğimiz
Kendimiz gibi yalnızlıktan üşüyen yüreklerde arar olmuştuk sevgiyi…

Oysa bir bardak çayın sıcaklığında
Merhaba hayatı sebebimle başlayan
Sıcacık bir cümlenin arkasında saklanıyordu sevgi
Açığa çıkması için bir tebessüm yetecekti belki de…

Soğuk mahkeme duvarlarına asılı raflar arasında
Bir boşanma dosyanız yoksa
Hala geç kalmamışsınız demektir
Unutmayın, her şey önce tebessüm eşliğindeki bir selama bakıyor…

©
4 Aralık 2022
18:41